एसएलसी नतिजा र सामाजिक संजालमा उब्जिएका आरोप, प्रत्यारोप

यतिबेला हरेक नेपालीको बीचमा हालै प्रकाशित एसएलसी रिजल्टको बारेमा सकरात्मक, नकारात्मक चासो, चिन्ता र बहस देख्नु सुन्नु पाइन्छ । पहाडी जिल्लाका सामुदायिक बिद्यालय भूगोल, आदि अध्यन गर्दा किन धेरै विद्यार्थी फेल हुन्छन ? किन पहाडी जिल्लाका सामुदायिक बिद्यालयहरु  बढी विद्यार्थी फेल हुन्छन ? यो सबैको चिन्ता र चासोको बीषय हो ।

मेरो बुझाइमा विद्यार्थी फेलहुनुमा ५० प्रतिशत शिक्षक ४० प्रतिशत विद्यार्थी र १० प्रतिशत अभिभावक जिम्मेवार देखिन्छन् ।

१. शिक्षक राजनीति मुखी हुनु ।

२. राजाको काम कहिले जाला घाम जस्तो आफ्नो भुमिका निर्बाह नगर्नु ।  कुनै बाहिरी ज्ञानको जानकारी गराउन विद्यार्थीहरुलाई गराउन नसक्नु ।

३. शिक्षकहरु स्थानीय भएमा आफ्नो घरको काममा बढी ध्यानाकर्षण हुनु, खेतीपाती, बिहेभोज आदिमा समय खर्चनु ।

४. बिधालय समयमा विद्यार्थीहरुलाई अनुसासनमा राख्न नसक्नु ।

५. कक्षाकोठामा मोबाइल विद्यार्थीहरुलाई प्रयोग गर्न दिनु ।

६ . कुनै जानकारी बिना नै बिदा बस्नु , हाजिर मिलेमतोमा गर्नु ।

७. जिल्ला शिक्षा निर्देशनालय बाट बिधालयहरुको निरीक्षण जानकारी नलिनु ।

८. बिधालय ब्याबस्थाप समितिलाई अधिकार बिहिन जिल्ला शिक्षा कार्यालय बाट बनाउनु ।

९ कुनै पनि शिक्षकहरुको गल्ती कमजोरी भए पनि लुकाउनु खोज्नु , शिक्षक संघ मार्फत जिल्ला शिक्षा कार्यालय घेराउ गर्दे राजनीति गर्नु ।

विद्यार्थी

१. आफ्नो जिन्दगी र शिक्षाको महत्व नबुझ्नु ।

२. जिल्ला गाउँ घरमा उच्च शिक्षा हासिल गरेपनि कुनै सरकारी या प्राइभेट नोकरी नमिल्नु । उच्च शिक्षाहासिल गरेको दक्ष जनशक्ति सहरमुखी हुनु ।

३. सरकारी निकाय बाट कुनै पनि गाउँ मुखी रोजगार सिर्जना गर्न नसक्नु ।

४. पढनु भन्दा वैदेशिक रोजगारमा बिदेश जाने सोचको बिकास हुनु । बिदेशमा शिक्षा र सैक्षिक योग्यताको आधारमा रोजगार मिल्छ भन्ने सोचको बिकास नहुनू , यद्यपि उच्च शिक्षा हासिल गरेका युवाहरूलाई बिदेशी कम्पनीहरुमा, एकाउन्ट, सुपरिटेन्डेन्ट, सुपरभाइजर, बैंक, होटेल, सुपरमार्केट आदिमा राेजगारी मिल्छ भन्ने जानकारी नहुनू ।

५. पल्लो घरे काकाले, मास्टर , ओल्लो घरे दाजुले ब्याजलर गरेर खै रोजगार पाउनु भएको बरु तल्लो घरे दाजुले बिदेश बाट राम्रो आम्दानी र कमाइ गर्नु भएको छ भन्ने मानसिकता बिकास हुनु ।

६. सामाजिक संजालमा लिप्त हुनु ।

अभिभावक

१. आफ्नो छोराछोरीहरुलाई ९० प्रतिशतले घरेलु कामहरु लगाउनु ।

२. अभिभावक कहिले पनि आफ्नो छोराछोरीको पढाईको जानकारी स्कुल प्रशासनसंग नलिनु ।

३. आफ्नो छोराछोरीहरुको चाहना र हाजिरको बारेमा जानकारी नलिनु, स्कुल र शिक्षकहरुको भरोसामुखीहुनु ।

४. स्कुल तीन सय ६५ दिनमा सरकारी बिदा बाहेक कति दिन छोराछोरी स्कुल हाजिर भएको छ जानकारी नलिनु ।

लेखकका यी नीजि विचार हुन् ।