१५ बैशाख २०८१, शनिबार
भानु आज म तिमिलाई सम्झीरहेछु भानु आज तिम्रो फेरी कलमको खाँचो छ । यो मुलुक आज फेरी तिमीलाई खोजी रहेको छ भानु घाँसीको अर्ती र उपदेश फेरी मुलुकमा लागू गर्नु
घरमा आमा रुवाएर मन्दिर किन धाउँछौ फूलपाती, अक्षता र चन्दन किन लाउँछौ घर हो मन्दिर, आमा देवता, उनैलाई पूज आमा चिने जीवन तिम्रो सार्थक हुन्छ बुझ समयमै आमा चिन, आमालाई
कृष्ण कट्टेल मैले सुनेको छैन चराहरुलाइ हृदयघात भएको मैले देखेको छैन चराहरुको हष्पिटल देखेको छैन मानिसहरुका जस्तै डरलाग्दो चराहरुको घर । चराहरु भन्दैनन् तेरो मेरो गर्दैनन् लुछाचुडी छुट्याउदैनन् सिमाना र
तातो भए जिन्दगी चिया जस्तै पिउनु पर्छ चिसो भए जिन्दगी बरफ जस्तै चुस्नु पर्छ ठिकै भए जिन्दगी घुटु घुटु पिउनु पर्छ जस्तो भए नि जिन्दगी जसरी नि जिउनु पर्छ फूल
दु:ख त मनमा सधै हुन्छ, घर परिवारलाई भेट्न नपाउदा ! आँसु त हर पल बगिनै रहन्छ, आमा बाबा को याद ले सताउदा ! के गर्ने साथि बाध्यता नै यस्तो, प्रदेशी
मलाई सम्झी सम्झी आमा, आँखाको मोती न झार्नु है ! परदेशी भयो छोरा भनि आमा, आफ्नो मन कहिल्यै नमार्नु है ! जहाँ जान्छु जे गर्छु आमा, आशिर्वाद मलाई दिदै गर्नु
गजल आमाले दिएको खाए झै हुदैन बिदेश, बाबाले दिएर लाए झै हुँदैन बिदेश ! दु:ख को कमाई छ, पसिना मा डुबि, आफ्नो मनले चाहे झै हुदैन बिदेश ! डर त्रसले
भोजपुर, जेठ २३ नेपाल प्रज्ञा–प्रतिष्ठानको सहकार्यमा नेपाली वाङ्मय परिषद्ले भोजपुर सदरमुकाममा जेठ ३० गते ‘किरात राई जातिको मुन्धुमी साहित्य’को बारेमा विमर्श कार्यक्रम गर्ने भएको छ । कार्यक्रममा किरात राई जातीको
गजल तिम्रो मुटु मेरो धड्कन भन्थी मोरीले सङ्ग संगै काटैं जीवन भन्थी मोरीली आखिरीमा हुँनु पर्यो एक्लो चखेवा झैं छुट्ने छैन हाम्रो बन्धन भन्थी मोरीले खहरेको भेल जस्तै रैछ उस्को माया नदी जस्तै सङ्लो
अनिल किराती पहाड झरेको छ ममाथि घर भत्किएको छ ढुङ्गा माटोले पुरिएको छु म छुट्टिन लागेका छन् शरीरबाट – हात, खुट्टा र टाउको घोचिएको छ काठका चोइटाले कोखा, तिघ्रा र
